Çocuk ve ergenler de öfke problemi, öfkenin ortaya çıkmasında haksızlık, engellenmişlik hissi, karşısında tepki verme, saldırganlık kızgınlık gibi durumlar yaşanır.
Çocuk ve ergenler de öfke problemi tıpkı diğer duygularımız gibi en temel duygularımızdan birisidir. Kısa süreli ve geçici olan.
Çocukları Öfkelendiren birçok sebep vardır.
Çocuğun cezalandırılması, dayak yemesi, zorbalık görme, ebeveynlerde rol karmaşası (Satı BOZKURT & ÇAM, 2010)
Anne ve baba tarafından yetersiz sevgi ve anlayışsız davranışlara maruz kalması.
Aile içi şiddetli geçimsizlik.
Anne ve babanın saldırgan davranışlar sergilemesi.
Teknolojik aletlerin olumsuz etkisi.
Sağlıksız beslenme ve paketli gıda kullanımı.
ÖFKE PROBLEMİN OLAN ÇOCUK VE ERGEN DE İZLENMESİ GEREKEN YOLLAR
Çocuk kendine, çevresine ya da eşyalara zarar veriyorsa, şiddet varsa, öfke nöbetleri geçiriyorsa, sürekli öfkelenecek bir şeyler buluyorsa müdahale edilmesi gerekir. Bu süreçte 2-11 yaş arasında ki çocuklara oyun terapisi, çocuk BDT ile çözülmelidir. Ergenlerde BDT ile duygusunu tanıması sağlanır. Bu süreçlerin yanında aileye psikoeğitim verilerek sistemli bir şekilde sonuca ulaşılır.
Öncelikle ebeveynlerin sakin kalabilmesi öfke yönetiminde çok önemlidir. Çünkü çocuklar, öfke anında kendisini sakin ve sabırla dinleyen ebeveynlere ihtiyaç duyarlar
.Çocuğunuzun söylediklerini sabırla sonuna kadar dinlenmeli.
Tartışmaya girmekten kaçınmalılar.
Sabırlı, sakin, net ve ses tonunuzun yumuşak olmasına özen gösterilmeli.
Herhangi bir şekilde kendisine ya da etrafına zarar verme durumunda müdahale etmeliler.
Çocuğu öfkelendiren sebepleri belirlemeye çalışılmalı.
Nerede, ne zaman ve nasıl gerçekleşiyor? Bir çocuk ebeveyni tarafından azarlanıyorsa, saldırgan davranışlara maruz kalıyor ve cezalandırılıyorsa kendini değersiz hisseder. Bu nedenle çevresine karşı saldırgan davranışlarda bulunma ihtimali artar. Öfkeye öfke ile karşılık vermekten kaçının. Çocuğunuza sağlıklı bir rol model olabilmeniz önemlidir. Öfkeliyken çocuk dinlemekte zorlanır, bağırabilir ya da farklı tepkiler verebilir. Çocuk sinirliyken tartışmaya girilmemeli. Sakinleştikten sonra problemi konuşarak çözüm yolu üretilmeli. Bu şekilde davranarak isteklerinin gerçekleşmeyeceği anlatılmalı (Satı BOZKURT & ÇAM, 2010).
Özellikle sen dili ile suçlayıcı bir konuşma tarzı yerine, ben dili ile duygularınızı ifade ederek öfkeli çocuğunuza yaklaşım sağlanmalı.
Emine Nur SIĞIRCI